A Rede de Cidades que Camiñan chama ao movemento peonil para unha boa mobilidade urbana.

25 IDEAS SINXELAS PARA CELEBRAR O DÍA DO PEÓN

1. Peón es ti e son eu. E ela e eles e todos os pronomes persoais de todas as linguas. Ser peón equivale a ser persoa.
2. A orixe do peón e o peón é o mesmo, ambos relacionados co pé, mais o peón chegou a ser a figura menos valorada do xadrez. E o peón, da cidade.
3. Ir a pé é o máis básico e natural. Non necesita aparellos. Só os zapatos, porque nos fomos protexendo.
4. Todas as persoas somos peóns nalgún momento. Algunhas persoas poden ser tamén condutoras, ciclistas ou pasaxeiras.
5. Algunhas persoas imos en cadeiras de rodas, outras apoiadas en bastóns. Outras camiñamos con dificultade por calquera razón, pero non por iso deixamos de ser peóns.
6. Ás veces non nos identificamos coa palabra peón, porque case todo o mundo cre que ser peón só significa utilizar a rúa para movernos, andar, desprazarnos, ter un lugar onde ir, pero é moito máis.
7. Ás veces somos peóns quietos ou en movemento, mais non nos desprazamos. Simplemente estamos, ou miramos, ou xogamos. E aínda así, igualmente chamámonos peóns.
8. Conversamos, deambulamos, paseamos, xogamos, rimos. E mentres todo iso o fagamos na rúa, somos peóns, porque non temos outra palabra para definirnos que sexa algo máis concreta que cidadáns ou cidadás.
9. En xeral, os peóns temos moito aprecio polos coches, son grandes aliados para desprazarnos. Pero debemos relacionarnos con eles doutra forma nas cidades, para que vivir nelas sexa máis agradable, seguro e saudable.
10. A maioría das rúas actuais están pensadas para coches. Teñen as calzadas anchísimas. Dispoñen de moito espazo para aparcar. Teñen sinais de coches, semáforos para regular a nosa relación cos coches. Obrígannos a camiñar máis ou máis rápido para que os coches cheguen antes...
11. Aínda que as bicis son nosas grandes aliadas, ás veces tamén resultan perigosas: cando circulan polas beirarrúas, cando fan carrís bici en zonas peonís, provocando a confusión de moita xente.
12. As bicis son vehículos, polo que deben circular por espazos de vehículos.
13. Nas rúas de coexistencia, sempre o resto dos vehículos deben respectar ao peón e circular ao seu paso.
14. Nas rúas que se compoñan de calzadas e beirarrúas, os peóns deberiamos cruzar por pasos protexidos, elevados ao mesmo nivel que as beirarrúas, para facer efectiva a prioridade peonil da que falan as pirámides de mobilidade.
15. Nas cidades, os peóns convivimos co tráfico a motor. Acougalo, domesticar aos coches, é unha necesidade imperiosa para recuperar a harmonía urbana
16. Como peóns temos dereitos, mais tamén aspiracións, que deben ir asumindo as autoridades municipais.
17. Aspiramos a que as rúas sexan lugares amables, onde non esteamos relegados a camiñar por estreitos corredores á beira de enormes calzadas para coches.
18. Aspiramos a que cando exista un conflito entre o peón e algún outro modo de transporte, a solución recaia sempre ao lado do peón. Lembrade que non somos maioría. Somos totalidade.
19. Aspiramos a vivir en espazos abertos, seguros e limpos, co mínimo de ruído ou de contaminación.
20. Aspiramos a deixar de ser os "convidados" nas nosas cidades cheas de coches. Queremos ir reconquistando o espazo público, moito do cal está hoxe invadido por automóbiles parados ou en movemento.
21. Aspiramos a que cando hai un atropelo non se nos culpabilice. A responsabilidade sempre é do máis forte, que debe andar co maior dos coidados.
22. Aspiramos a camiñar libres nas nosas cidades. A mirar o móbil cando queiramos. A pararnos a falar. A cambiar de sentido. A cruzar sen motivo aparente.
23. Aspiramos a que a maior parte das nosas rúas sexa posible facer cousas de peóns: circular a pé, estar, xogar, conversar.
24. Aspiramos a que as nosas cidades gañen amabilidade, harmonía e saúde grazas á progresiva substitución dos desprazamentos a motor innecesarios por desprazamentos por medios naturais.
25. Aspiramos a que todas as persoas camiñen máis, para mellorar a súa saúde e benestar.